In Vlaanderen is er een omgevingsvergunning voor het verkavelen van gronden nodig voor het verdelen of afsplitsen van een stuk grond met het oog op woningbouw.
Deze verkavelingsvergunningsplicht heeft een dubbel doel (Parl.St. Vl.Parl., 2011-12, 1494/1, 5-6 en wetsontwerp oude Stedenbouwwet):
- bouwzekerheid geven over onbebouwde kavels aan kandidaat-kopers
- de goede ruimtelijke ordening garanderen door het opleggen van verkavelingsvoorschriften
De omgevingsvergunning voor het verkavelen van gronden is evenwel alleen verplicht wanneer aan elk van de volgende voorwaarden is voldaan (artikel 4.1.1, 14° en artikel 4.2.15 VCRO):
- een vrijwillige en verticale verdeling van een grond in 2 of meer kavels
- minstens 1 van deze kavels is onbebouwd: dat zijn gronden die nog niet zijn bebouwd met woningbouw of met constructies die voor bewoning kunnen worden gebruikt
- minstens 1 onbebouwde kavel is het voorwerp van (het aanbieden van) een specifieke rechtshandeling
- deze specifieke rechtshandeling gebeurt met het oog op woningbouw of het voor bewoning opstellen van vaste of verplaatsbare constructies
Wanneer niet aan al deze voorwaarden is voldaan, volstaat een notariële splitsing voor de verdeling van de grond (artikel 5.2.2 VCRO).
Infographic
In de praktijk heersen er echter heel wat vragen over deze verkavelingsplicht. Schulinck Omgevingsrecht ontwikkelde daarom een infographic. Deze infographic zet de verkavelingsvoorwaarden mooi op een rij en geeft ook enkele voorbeelden wanneer de verkavelingsplicht niet geldt.